Menntun ??

Ég er nýkominn úr foreldraviðtölum vegna grunnskólagöngu þriggja sona minna 7, 9 og 12 ára sem er ekkert óeðlilegt, held að flestir foreldrar fari í slík viðtöl. En það eru kröfurnar sem settar eru á börnin okkar sem ég er að velta fyrir mér. Hver man ekki eftir samanburði á stærðfræðihæfileikum íslenskra barna við önnur heimsins lönd (þessi setning byrjar bara eins og sjónvarpsmarkaðurinn he, he ), íslensku börnin voru langt á eftir þeim bestu í stærðfræði. Börnin í Singapúr stóðu okkar vesælu börnum mun framar og allt landið skalf af tilhugsuninni um að ísland yrði yfir hlaðið heimsku fullorðnu fólki eftir 20 ár. Ég var svo heppinn að hitta kennara frá Singapúr og ræddi einmitt þessi mál við hana. Ég fékk mikið sjokk yfir því sem ég heyrði, því 3 ára byrja börn að læra að lesa og skrifa á 2 tungumálum. Mikill agi er í skólakerfinu og í Singapúr er mjög há tíðni sjálfsmorðs meðal unglinga vegna pressu á að standa sig vel og helst betur en það. Ég varð nokkuð sáttur við árangur okkar barna í timss könnuninni sem var ferð 1997 minnir mig  því mitt mat á menntun barna er ekki nálægt mati ráðamanna í t.d. Singapúr. 

Sex ára tók yngsti sonur minn stærðfræðipróf og fékk 6 í einkunn þó hann kunni þá að leggja saman tvær 2 stafa tölur og setja dæmið upp. 23+33=56 :) (þetta reiknaði ég sjálfur  ). Hann var ekki upplagður akkúrat þá stundina, en hvenær er maður upplagður til að taka próf 6 ára gamall? Á maður ekki að fá tækifæri til að vera barn og þykja skemmtilegt í skólanum? Er þetta gert til að þau séu vel undirbúin fyrir 4. bekkjar samræmt próf því skólarnir eru bornir saman eftir því og enginn skóli vill koma illa út úr þeim samanburði?

Hvernig í ósköpunum á skóli að getað verið með einstaklingsmiðað nám þegar strax eru komin ein rétt krafa á námsárangur 9 ára gamals barns. Allir verða að klára sama námsefnið á sama tíma ef réttur árangur á að nást í samræmdum prófum.